ManVandaag: Jozua, afl. 16
Hoewel een aanzienlijk deel van het centrale bergland en het zuiden van Kanaän is veroverd, is het noordelijke deel van het beloofde land nog niet in handen van de Israëlieten. Met de moed der wanhoop verenigen de noordelijke koningen zich in hun strijd tegen de Israëlieten.
Wat is het verband?
De laatste strijd
Lees Jozua 11:16-23
De Israëlieten zijn in meer opzichten een bevoorrecht volk. Aan hun aartsvader Abraham heeft de HEERE beloofd dat zijn zaad zou vermenigvuldigen als het zand dat aan de oever van de zee is (Gen. 22:17). Nu ziet ditzelfde verbondsvolk zich geconfronteerd met zoveel soldaten als dat er zand aan de oevers van de zee ligt. Niet alleen was het volk van Israël in de minderheid, dit leger bezit ook zeer veel paarden en wagens. Israël had geen beschikking over zware cavalarie. De strijd kan niet gewonnen worden. Dan gaat de HEERE spreken. Jozua zal de vijand overwinnen, want God zal hen verslagen in zijn hand geven (11:6). De wagens van de Kanaänieten moeten verbrand worden en de achillespezen van de paarden moeten worden doorgesneden. In geloofsgehoorzaamheid volgt Jozua de bevelen van de HEERE op en de vijanden worden verrast en onder de voet gelopen. Zo eindigt de laatste strijd om de inname van het land Kanaän in een overwinning voor de HEERE en voor Zijn verbondsvolk.
TOEPASSING – Kanaäns laatste stellingname tegen de Israëlieten liep desastreus voor hen af. Deze geschiedenis is een toonbeeld van Gods soevereine genade en van Zijn soeverein oordeel. Wat mag voor u gelden?
Wat staat er?
De HEERE is een Krijgsman
Nadat Jericho en Ai verslagen waren, trokken de Israëlieten eerst naar het zuiden en ten slotte naar het noorden. In Joz. 11:16-23 staat een samenvatting van de gehele verovering van Kanaän. Dit was geen gemakkelijke inname (11:18). Ten minste vijf jaar lang vocht Israël tegen een geweldige overmacht. In deze tijd wilde geen van de volken, met uitzondering van Gibeon, vrede met Israël stichten. Daarom werd er net zo lang gevochten totdat alle vijanden uitgeroeid waren. De strijd tegen de Enakieten wordt apart vermeld (11:21-22). Dit is niet zonder reden. Deze reuzen hadden het volk Israël veertig jaar geleden zoveel angst ingeboezemd dat ze niet verder hadden durven trekken (Deut. 1:28). Nu wordt haast terloops gemeld dat de Enakieten verslagen zijn. Ze bleken geen partij voor de Schepper van hemel en aarde. Het land was nu verlost van haar goddeloze koningen en de Israëlieten kregen eindelijk rust.
TOEPASSING – Als angst het leven stempelt en niet het geloof, zal een mens weinig tot niets kunnen doen voor het Koninkrijk van God. Heeft u een verlangen om vruchtbaar te zijn in het Koninkrijk van God? Wat helpt u daarbij en wat belemmert u daarin?
Wat betekent dit?
De grote Verlosser
Jozua heeft door Gods kracht het volk Israël in het beloofde land gebracht. Hierin was hij een type van de grote Verlosser Jezus Christus, Die de gelovigen in het volle bezit brengt van hun geestelijke erfenis. Jozua versloeg al de koningen en nam al het land in. Voordat de strijd begon had de HEERE beloofd dat Hij Zijn verbondsvolk de overwinning zou geven. Dit was naar de mens gezien onmogelijk, want de Israëlieten waren ver in de minderheid. Toch behaalt Israël uiteindelijk de complete overwinning. Deze geschiedenis laat zien dat Gods beloften waar en zeker zijn. Ook komt Gods soevereine oordeel en genade sterk naar voren. De Kanaänieten leefden niet in geestelijke neutraliteit, maar in vijandschap tegen God. De maat van hun goddeloze en mensonterende levens was vol. Het oordeel kwam door de hand van de Israëlieten. Dit stelt de mens ook vandaag voor de ernstige vraag of hij als kind van God of als vijand van God door het leven gaat.
TOEPASSING – Bijbelse rust is een existentiële rust die alleen gevonden kan worden in Christus en die haar uiteindelijke vervulling zal krijgen op de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Probeert u uw eigen hart nog te veroveren of bent u al als vijand naar de grote Vredevorst gevlucht? (Mat. 11:28)
