ManVandaag: Jozua, afl. 17
Op de vraag wat het belangrijkste gebod is, antwoordde de Heere Jezus het volgende: ‘Gij zult liefhebben den Heere, uw God, met geheel uw hart, en met geheel uw ziel, en met geheel uw verstand’ (Mat. 22:37). Wie deze liefde kent zal de zegen van de HEERE ervaren (Ps. 19:12). Dat mocht ook Kaleb ondervinden.
Wat is het verband?
De verdeling van Kanaän
Lees Jozua 14:1-15
In Jozua 13:1-21:45 wordt de verdeling van het land Kanaän nauwkeurig beschreven. De HEERE zorgt niet alleen voor de verovering van Kanaän, maar ook voor een eerlijke verdeling van het beloofde land. Deze verdeling gebeurde door het werpen van het lot (14:2). Eleázar, de zoon en opvolger van Aäron, had hierin de leiding (Num. 34:17). In het bijzijn van Jozua en de verschillende stamhoofden werd het lot geworpen en op die manier wisten de Israëlieten waar ze van de HEERE mochten gaan wonen. Door het werpen van loten kon niemand beschuldigd worden van partijdigheid. Binnen de geschiedenis van de verdeling van het land neemt de toekenning van het land aan Kaleb een bijzondere plek in. Voor hem wordt er geen lot geworpen. Kaleb vraagt aan Jozua of hij met zijn familie in Hebron mag gaan wonen. Jozua staat dit toe en de HEERE geeft rust in het beloofde land
TOEPASSING – Hebron werd vroeger de stad van Arba genoemd. De Enakieten waren reuzen en Arba was de grootste en de sterkste onder hen. God versloeg deze reus en gaf zijn stad aan Kaleb. Welke geestelijk les ligt hier in?
Wat staat er?
Het erfdeel van Kaleb
Mede namens zijn familie richt Kaleb, de zoon van Jefunne, het woord tot Jozua. Kaleb en Jozua kennen elkaar goed. Beiden mannen behoorden tot de twaalf verspieders die op bevel van Mozes het beloofde land bespioneerd hadden. Alleen Jozua en Kaleb geloofden dat ze het land zouden kunnen innemen. De rest van de verspieders verspreidden een kwaad gerucht en zondigden daarmee tegen de HEERE. Als straf zouden zij en hun families het beloofde land niet ingaan (Num. 14:29). Kaleb echter volhardde de HEERE zijn God na te volgen (Joz. 14:8). Wat een geloofsbelijdenis! Hij keek niet naar de omstandigheden, maar vertrouwde op het Woord van God. Om die reden zwoer Mozes dat Kaleb en zijn familie een deel van Kanaän zouden beërven. Wat groter is, de HEERE Zelf beloofde dit aan Kaleb (Num. 14:24). Veertig jaar lang zag Kaleb zijn volksgenoten sterven in de woestijn. Hij daarentegen behield de levenskracht van een veertigjarige. Deze kracht had Kaleb hard nodig om Hebron, de stad van zijn keuze, in te nemen. Zo moest hij vechten tegen de drie zonen van Enak (15:14) en de inwoners van Debir (15:15). Ook hier liet de HEERE hem niet beschaamd staan en kreeg Kaleb de stad in zijn bezit.
TOEPASSING – Kaleb verbond de oude woestijngeneratie met de nieuwe generatie die in het beloofde land mocht gaan wonen. Zijn onvoorwaardelijk volgen van de HEERE vormde een prediking op zich. Wat predikt uw leven?
Wat betekent dit?
Het ware geloof
Veertig jaar later stond Kaleb opnieuw voor de grenzen van het beloofde land. Nog steeds waren daar de zwaar gefortificeerde vestingen. Nog steeds waren daar de reuzen. De omstandigheden waren niet veranderd. Een leven in de nabijheid van God betekent niet dat het levenspad vrij is van beproevingen. Toch bleef Kaleb op God vertrouwen. Het ware geloof blijft de HEERE verwachten! Dit geloof wordt nooit beschaamd. Zelfs niet als het veertig jaar moet wachten op de vervulling van Gods beloften. Wie net als Kaleb door het geloof met de HEERE verbonden is, zal eens een deel krijgen van de erfenis die op Golgotha verdiend is. ‘Alsdan zal de Koning zeggen tot degenen, die tot Zijn rechter hand zijn: Komt, gij gezegenden Mijns Vaders! beërft dat Koninkrijk, hetwelk u bereid is van de grondlegging der wereld’ (Mat. 25:34).
TOEPASSING – In deze bedeling is er de spanning van het alrede-en-nog-niet. Wie verlost is door Christus is met Hem gezeten in de hemel, maar verlangt tegelijkertijd naar zijn hemelse woning (Kol. 3:3). Welke lessen leert de geschiedenis van Kaleb voor een leven in deze spanning?
