ManVandaag: Jozua, afl. 19
Nadat de HEERE ervoor gezorgd heeft dat de Israëlieten het beloofde land hadden gekregen, roept Jozua het volk bij elkaar. De aanvoerder van het volk voelt dat hij gaat sterven en wil nog één keer de Israëlieten toespreken en het verbond tussen hen en de HEERE vernieuwen.
Wat is het verband?
Een burgeroorlog voorkomen
Lees Jozua 24
Nadat Jozua de Rubenieten, de Gadieten en de halve stam van Manasse eervol ontheven heeft van hun taak, keren zij terug naar het gebied wat zij van de HEERE, bij monde van Mozes, hadden gekregen (22:9). Als deze groep terug is, besluiten ze om een groot altaar aan de oever van de Jordaan te bouwen. Ze verzuimen echter om de andere stammen hiervan op de hoogte te stellen. De Israëlieten aan de andere kant van de Jordaan roepen vlug een leger bijeen en maken zich op voor de strijd. Door besturing van de HEERE wordt besloten om eerst een onderzoek in te stellen onder leiding van Pínehas (22:13). Dan blijkt dat de stam van Ruben, Gad en Manasse niet van plan zijn om op dit altaar te offeren, maar dat het een monument is voor het nageslacht dat ook zij bij de HEERE horen. De tien stammen keuren dit goed en een burgeroorlog wordt voorkomen. In hoofdstuk 23 wordt beschreven hoe Jozua het volk Israël bijeenroept en hen eraan herinnert dat het de HEERE is Die voor hen gestreden heeft en dat ze Hem trouw moeten blijven.
TOEPASSING – De overige stammen waren van plan het zwaard op te nemen tegen hun eigen landgenoten. Waarom reageerden ze zo furieus op het altaar van de stam van Ruben, Gad en Manasse?
Wat staat er?
Verbondsvernieuwing
Na Jozua’s persoonlijke oproep om de Heere te dienen, gaat hij over tot een plechtige vernieuwing van het verbond tussen God en het volk. Nu het beloofde land was ingenomen moest het volk een keuze maken. Gaan zij de HEERE dienen, Die zoveel voor hen gedaan had, of gaan zij de afgoden dienen? In de verzen 2-13 geeft Jozua een korte samenvatting van Gods hand in Israëls geschiedenis. Hieruit blijkt Gods verkiezende genade dat Hij Abraham, die de afgoden diende, opzocht en met hem een verbond sloot (24:2). In de verzen 14-15 wordt het volk opgeroepen om de HEERE te dienen. Mocht dit verkeerd zijn in de ogen van de Israëlieten, dan moeten ze kiezen wie ze dan wel willen dienen. De afgoden van hun voorvaderen of de afgoden van de Amorieten. Wat ze ook kiezen, Jozua en zijn huis zullen de HEERE dienen. Tot drie keer toe zegt het volk toe de HEERE te zullen dienen (18, 21, 24). Hierna sterft Jozua, de zoon van Nun, de knecht des HEEREN.
TOEPASSING – Het is raadzaam om zaken omtrent de erfenis, de begrafenis, etc. vast te leggen voor de nabestaanden. Jozua laat een indrukwekkend getuigenis achter over de trouw van de HEERE en Zijn liefdesdienst. Op welke manieren kunnen wij zo’n getuigenis achterlaten?
Wat betekent dit?
Vrijheid om te dienen
Voordat Jozua de Israëlieten voor de keuze stelde, herhaalde hij Gods grote daden in de geschiedenis van het volk. In de hectiek van het leven is het onontbeerlijk om geregeld de stilte op te zoeken en de gangen van de HEERE in het leven te overdenken. Deze overdenking dient tot meerder eer en glorie van God en tot een (vernieuwde) keuze voor de dienst van de HEERE. Dit is een radicale keuze. Of de HEERE wordt gediend of de afgoden (1 Kon. 18:21). Het dienen van de HEERE geeft vrijheid om Hem en de naaste in liefde te dienen. Het dienen van de afgoden is slavernij die tot de dood leidt. De apostel Paulus roept hier in de Romeinenbrief ook toe op: Ik bid u dan, broeders, door de ontfermingen Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levende, heilige en Gode welbehagelijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst (Rom. 12:1)’. Het boek Jozua eindigt met het overlijden van Israëls leider (Jozua), hun verlosser (Jozef) en hun hoge priester (Eleazar). De roep om de meerdere Jozua, de Voleinder des geloofs, die de ware Verlosser en Hogepriester is, klinkt hierin door.
TOEPASSING – Abraham was een afgodendienaar, het volk Israël klein en gering en het land Kanaän was zwaar gefortificeerd. Toch werd Abraham de vader aller gelovigen, het volk Israël talrijker als het zand van de zee en werd Kanaän ingenomen. Welke lessen liggen hierin voor het leven als christen in deze tijd?
